مسئولیت‌هایی که جامعه نخبگانی را عیار می دهد
مبسوط| امام انقلاب که بارها بر مسئولیت پذیری و اهمیت آن تأکید داشته است، در ادامه دیدار خود با نخبگان مجدد یادآور می‌شود: «شخص نخبه و جوان نخبه هم در قبال مسائل کشور باید احساس مسئولیّت بکند و گاهی لازم است که جوان نخبه با سختی‌ها هم بسازد... باید احساس مسئولیّت کند، تلاش کند، دنبال کند. این همان شکری است که اشاره کردم؛ شکر نعمت نخبگی ازجمله همین است. بایستی شکر کند؛ شکر عملی این است که تلاش کند، فعّالیّت کند».
به گزارش پایگاه شناختی مبسوط، خداوند این ظرفیت را برای همه بندگانش قرار داده که نور الهی را بر قلب خود مشاهده کنند و منبع نور را دنبال کرده و سیر تکاملی خود را تا بی‌نهایت دنبال نمایند. مسیری که بسیار روشن و واضح و چه‌بسا ساده، با سرعتی بی‌نهایت. این مسیر از روز ازل با خلقت شروع شد و بندگانی در آن طی راه کردند و هدف خلقت را که خلیفه الهی است، رقم زدند.
این مسیر چیزی فرای حرکت انفرادی است، حرکتی که در آن قدمی از قدم‌ها پیش نخواهد رفت، الّا اینکه امتی در این مسیر قرار بگیرند. آیینی که هیچ‌گاه آلوده به گوشه‌نشینی و خودبینی نشد و گواه این مسئله نیز وجود با برکت هزاران انبیاء و اولیای الهی و جلوه‌های کامل علم و حکمت و صفات الهی یعنی رسول اکرم و اهل‌بیت مطهرشان است. که اگر این‌گونه بود، هیچ عالم و مبلغ دینی کشته یا شکنجه نمی‌شد، چه رسد به انبیاء و ائمه معصوم علیهم‌السلام که سرآمد انسانیت و خلقتند.
در این صراط، «امت»، مرکب حرکت در مسیر پرنور الهی است و افراد جامعه، با تمامی تفاوت‌ها و جایگاه‌ها، صرفاً مسافران این مسیر بزرگ هستند و هرچند در مقامات دنیایی به‌جایی رسیده باشند که بسیاری از پرده‌ها برایشان کنار زده شده و کرامات آن‌ها در سراسر گیتی گسترده شده باشد، بدون سوارشدن بر این مرکب، صرفاً خود را به پست‌ترین‌ها در نظام احسن الهی مشغول ساخته است.
صراط مستقیم، مسیری است که مرکب آن بدون امام تکویناً امکان حرکت ندارد و تمامی اولیای الهی و فرشتگان باآن‌همه کرامت و عظمت در پیشگاه الهی، مأموریت در این مسیر و مرکب، برایشان نعمتی است که برای به دست آوردن آن خالصانه‌ترین عبادت‌هایشان را برای ذات مقدس اقامه کردند. نعمت‌هایی که در مسیر «اختیار» فراوان دیده می‌شود و امام جامعه آن را میان امتش توزیع می‌کند.
ساختار امت، ساختاری است که رشته اصلی به ذات مقدس می‌رسد و هرکسی وارد دایره امت شود و چنگی به آن بیاندازد، شکر نعمت کرده و سوار بر مرکب، در مسیر سیر قرار می‌گیرد. در این مسیر حاکم مطلق خداست و اگر نبود امامان این راه که برگزیدگان الهی هستند، هیچ بنده‌ای از بندگان خدا را توان طی مسیر نبود.
اگر انسان در برابر امامان خود کرنش نماید و از طاغوت‌ها دور شود، راهنمایان مسیر مأمور به دعوت او می‌شوند و سایر اسباب هم توسط حضرت حق رقم می‌خورد و اینجا واژه «رحمن» و «رحیم» برای انسان‌ها مفهوم و معنا پیدا می‌کند.
این افراد نخبگان را تشکیل می‌دهند و حالا در جایگاهی قرار دارند که از این موهبت و نعمت الهی استفاده می‌کنند. امام خامنه‌ای در تاریخ 26 آبان ماه در دیدار با نخبگان و استعدادهای علمی بیان داشتند: «نخبگی یک نعمت الهی است، یک موهبت خدایی است و نعمت الهی را باید شکر کرد» و در ادامه قدرشناسی از این نعمت بزرگ را حقیقت نخبگی معرفی می‌کند و می‌فرماید: «آن چیزی که نخبه را نخبه می‌کند، علاوه بر استعداد و ظرفیّت ذهنی، قدرشناسی از این حقیقت و از این نعمت است... نخبه آن کسی است که قدرشناسی می‌کند؛ قدر استعداد را می‌داند، آن را به کار می‌اندازد و با همّت بالا و قبول زحمت و قبول مجاهدت، خودش را به یک نخبه تبدیل می‌کند».
زمانی که نخبه شکر و قدر این نعمت را به‌جای آورد، مسئولیت بر گردنش می‌آید، مسئولیتی که اگر بر دوش انسان گذاشته شود، نه‌تنها تحمل سختی‌ها و صبر بر نا ملایمت‌ها برایش ساده است، بلکه دیگر در آن معنایی ندارد، چراکه انسان در این مرحله، به این سختی‌ها و نا ملایمت‌ها رضاست؛ رضاست چون رضایت الهی در پس آن است و کدام انسان و ذهن مادی را توان تحمل چنین مرتبتی است؟
در این جامعه نخبگانی که خود را به مرکب امت رسانده‌اند، مسئولیت‌ها به‌صورت تشکیلاتی، با امامت حجت مطلق خدا در میان امت توزیع می‌شود و در عصری که غیبت ظاهری او در میان امت رقم می‌خورد، نایب برگزیده الهی حلقه وصل امت و امام می‌شود تا دست مردم را به دست انسان کامل برساند.
این امام انقلاب که بارها بر مسئولیت پذیری و اهمیت آن تأکید داشته است، در ادامه دیدار خود با نخبگان مجدد یادآور می‌شود: «شخص نخبه و جوان نخبه هم در قبال مسائل کشور باید احساس مسئولیّت بکند و گاهی لازم است که جوان نخبه با سختی‌ها هم بسازد... باید احساس مسئولیّت کند، تلاش کند، دنبال کند. این همان شکری است که اشاره کردم؛ شکر نعمت نخبگی ازجمله همین است. بایستی شکر کند؛ شکر عملی این است که تلاش کند، فعّالیّت کند».
کسی که احساس مسئولیت نسبت به جامعه و مردم و در یک‌کلام «امت» نداشته باشد، هیچ‌گاه در مسیر نخبگی قرار نداشته است؛ هرچند که تمامی فرمول‌ها و دانش‌های بشری را از بر باشد و در تخصص‌های مختلف به‌عنوان صاحب‌نظر شناخته شود.
بیان این نکته ضروری است که حرکت در صراط مستقیم و سیر با مرکب امت و هدایت امام چیزی نیست که صرفاً در محراب و مسجد و عبادت‌های انفرادی دنبال شود؛ شاه‌کلید قرار گرفتن در این مسیر فرمول پیچیده‌ای نیست که برای فراگرفتن آن باید سال‌ها در کلاس‌ها حضور داشت یا کتاب‌های زیادی را مطالعه و حتی حفظ کرد، مگر کرنش در برابر معبود و راهنمایانشان و اجتناب از طاغوت و استکبار.
رهبر انقلاب اسلامی فصل الخطاب سخنانش نخبگان و استعدادهای علمی کشور را با این جملات بدرقه می‌کند که: «خودتان پیدا کنید که در پیشرفت کشور چه نقشی می‌توانید ایفا کنید. نخبگی شما اینجا هم باید خودش را نشان بدهد که مشخّص کنید جایگاه شما کجا است؛ در آن جایگاه قرار بگیرید و تلاش کنید و کار کنید».
دیدگاه ها