بازماندگانی در صف شهدای کربلا | اربعین، تشکیلات جهانی مقاومت

پایگاه شناختی مبسوط، واقعه عاشورا با تمام جنایت های جنود شیطان و مظلومیت بی انتهای جنود الهی رقم خورد و خونی مطهر بر زمین ریخته شد که نزد عالمیان گرامی بود و بهترین های عالم هستی را داغدار کرد تا جایی که خداوند خون خواهش باشد، مانند امیرالمؤمنین علی علیه السلام که او نیز خونخواهش خداست.
عاشورا با نمازی که آن روز با حضور برترین های زمان و به امامت بهترین وجود قدسی عالم امکان اقامه شد، جاری گردید؛ نهری که از سرچشمه حق جوشید و بر تمامی زمان ها و مکان ها جاری گشت. بهترین یاران زمان در کنار امام زمان و آخرین بازمانده آل عبا جمع شدند و تا آخرین قطره خونشان را نثار کردند تا رضایت الهی شامل حالشان گردد؛ رضایتی که غیر از فرماندهی امام معصوم ناشدنی و نایافتنی است.
اما این همه ماجرای کربلا نبود؛ کربلا تازه آغاز شده است و قرار است کام تمامی بشریت را از بصیرت و آزادگی سیراب سازد. در عصر عاشورا همراه با ذبح عظیم، سپاه دوم امام حسین علیه السلام با شایستگی ها و بصیرت سپاه اولش شکل گرفت. رهبر این جریان امام معصوم، امام سجاد علیه السلام و سپه سالارش حضرت زینب سلام الله علیها است.
حکومت طاغوت جنایت کربلا را به شکلی رقم زد که دیگر اثری از امامت و ولایت باقی نمانَد. به خیال خودشان امام حسین علیه السلام به عنوان آخرین امام، کشته شد و فرزندان و نزدیکان و اصحاب ایشان نیز که پیرامونش را گرفته بودند، همگی، از جمله طفل شیرخوار کشته شدند و دیگر کسی باقی نماند. در این شرایط بانو زینب سلام الله علیها، سپهسالار اسلام پرچمی برافراشت و اطاعت از امام زمان را مقدم بر هر نوع گریه و سوگواری قرار داد.
بر اساس تشکیلات شیعی، جریانی از عاشورا متولد شد که وظیفه ای الهی بر گردن داشت که به چند عرصه تقسیم می شد. بنی اسد به وظیفه خود عمل کردند و پیکرهای بی نشان و بی سر را که حالا با خاک صحرا یکی شده بودند و قرار بود در همین صحرا بماند تا اثری از آنها در میان نباشد، گرامی داشتند و حسب شرایط موجود، جانشان را در کف دست گرفتند و اجساد مطهر شهدا را دفن کردند تا مبادا از کربلا صرفا محلی که در آن رزمایشی رخ داده، در اذهان باقی بماند.
در کنار اینها، شیعیانی بودند که جان و مال خود را وارد میدان کردند و پیش از ورود قافله اسرا و حین قرار گرفتن آنها در انظار عمومی، چند کار را همزمان انجام می دادند. بیدارگری از جنایتی که در کربلا صورت گرفت، تبیین حقیقت قیام امام حسین و لبیک او به دعوت مسلمانان، جهاد تبیین در مسیر حقانیت سید الشهدا، مظلومیت امام حسین علیه السلام و یارانشان در واقعه عاشورا، هتک حرمت خاندان رسول الله و اسارت آنها و همچنین صیانت از ناموس اهل بیت و تلاش در حفظ حرمت آنها. 
جنود شیطان که برای توجیه کار وحشی خود در ماه حرام از هیچ تهمت و توهینی کوتاهی نمی کرد، سعی بر آن داشت تا به مردم نشان دهد امام حسین علیه السلام در پی به دست آوردن حکومت و جایگاه مادی و سیاسی در میان مردم، از اسلام خروج کرده و نه تنها با خلیفه مسلمین بیعت نکرد، بلکه با تشکیل سپاهی مردم را علیه او به شورش وادار می داشت. خانواده او هم در جایگاه اسرای کافر هستند و... .
این جنود الله که کمتر نامی از آنها در واقعه عاشورا به گوش می خورد، با صرف مال و به خطرانداختن جانشان، جریان را به شکلی تغییر دادند که پذیرش را برای شنیدن سخنان امام سجاد و حضرت زینب علیهماالسلام در کوفه و تا شام فراهم ساخت و تمامی امور بر خلاف انتظار شامیان پیش رفت.
کاروانی که قرار بود به عنوان خوارج و مایه عبرت همگان در انظار حاضر شود، به خار چشمی تبدیل شد، تا جایی که شامیان سرعت حرکت به سمت مقر یزید را زیاد کردند تا مبادا در میانه راه شاهد قیام و شورشی دیگر باشند.
در شام نیز همین جهادگران گمنام وارد شدند و با زمینه سازی های انجام شده، منبری برای امام سجاد و حضرت زینب علیهماالسلام در کاخ یزید فراهم شد و داستان به کل تغییر کرد. یزید که از مستی پیروزی حتی از اهانت به سر بریده سید الشهدا علیه السلام ابایی نداشت، ناچار ظاهری نادم به خود گرفت و اینگونه بود که کاروان اسرا که برای نابود شدن پیش می رفت، به دلیل شرایطی که سربازان گمنام امام زمان با رهبری امام سجاد علیه السلام و سرداری حضرت زینب سلام الله علیها رقم زده بودند، گرامی داشته شدند و دستگاه نامشروع یزیدیان نیز مجبور شدند شرایط را برای بازگشت اسرا به مدینه فراهم کند.
سربازانی که در صف شهدای کربلا در محضر خداوند اعتبار دارند و با دندان بر جگر گذاشتن و خون دل خوردن، مسیری برای خود انتخاب کردند که از سوی امامشان برایشان ترسیم شده بود، والا چه کسی را تاب و تحمل ریخته شدن خون پاک امام زمانش هست؟